Beide kanten zijn onder te verdelen in 2 categorieën: Prettig-Onprettig. Beide kanten verdienen evenveel aandacht.
We willen meestal zo snel mogelijk af van de onprettige kant. Logisch, door de evolutie heen is ons brein vooral gefixeerd op gevaar. En de onprettige kant betekent voor ons brein gevaar. Daarom willen we zo rap als het kan naar de prettige kant. Maar dat betekent dat we gaan overhellen naar 1 kant, raken uit balans, vallen om, moeten weer opstaan, in balans zien te komen en verder rollen. Dat kost nogal een hoop energie, en juist in de tijd dat je aan de onprettige kant zit (denk aan veel stress, ziekte, burn-out of depressie), heb je vaak die energie niet.
Het leven zit nu eenmaal zo in elkaar dat er soms meer pret is en soms meer onpret. En ook kan het zo maar zijn dat het elkaar op 1 dag prachtig afwisselt. Zoals op 9 januari 2020...
Wat altijd de verjaardag van mijn schoonmoeder was. Dit is de eerste keer na haar overlijden, het maakt het tot een dag met een wolk erboven. Verdriet hangt om ons heen en in ons hart. Ma is 3 maanden geleden overleden, de wond is nog vers, de randjes van verdriet zijn nog scherp. En tegelijk op deze zelfde 9 januari 2020 terwijl het buiten koud en nat is, schijnt ook de zon. Er komt een nieuw pupje in ons leven, een Toller meisje. Ze is prachtig, nog zo klein, zo wollig.
Wij zien dit pupje als een cadeautje van ma en omdat de pup op de geboortedag van ma bij ons komt, vernoemen we haar naar ma. We noemen haar Donna, volledig Donna Thea (Thea is de roepnaam naar ma).
Naast verlies en verdriet is er liefde en dankbaarheid. De 2 kanten van de medaille, beiden mogen er zijn, beiden dienen gezien en gevoeld te worden.
*Regen & Zonneschijn
*Verdriet& Plezier
*Leven& Dood
Het is zo nauw met elkaar verbonden, het een kan niet zonder het ander. Door ze beiden toe te laten, door ze beiden te omarmen is er balans. Voel de pijn, voel het verdriet want door het toe te laten zal het jou loslaten. Geniet van de vreugde, wentel je in liefde en ze zullen je altijd omringen.
Eén van de onderdelen van (zelf) compassie is gedeelde menselijkheid; Wanneer jij je realiseert dat je niet de enige bent met dit probleem, dit gevoel, deze ziekte, deze narigheid, dan ligt het leed minder zwaar op je maag. Je voelt dat het gedragen wordt door meerdere mensen. Praat erover, deel het met anderen. Het spreekwoord luidt niet voor niets 'gedeelde smart is halve smart'.